Witajcie wszyscy!
Miałam nadzieję, że relację z wręczenia naszej paczki Pani Marzenie uda się przekazać Wam jeszcze przed świętami, ale niestety... A zatem dziś, już po Nowym Roku, wspomnijmy, jak wyglądał dzień 11 grudnia u naszej Rodziny. :) A przy okazji: wszystkiego najlepszego i zbierajmy siły na Szlachetną Paczkę 2016.
| Wolontariusz, który opiekował się rodziną (oznaczoną numerem LDZ-1906-508191), chciał przekazać kilka słów od siebie. |
| Relacja ze spotkania z rodziną przy wręczeniu paczki: |
| Wizyta była pełna radości i zaskoczenia, że są jeszcze dobrzy ludzie. Wszystkie paczki sprawiły ogromną radość rodzinie. Pani Marzena była zszokowana ilością otrzymanych paczek. Gdy zobaczyła, że wnosimy piecyk i kuchenkę gazową nie potrafiła ukryć łez wzruszenia. Później gdy ujrzała wszystkie 36 paczek na podłodze w pokoju powiedziała, że jej dzieci będą miały szczęśliwe święta. Często powtarzała, że "cała się trzęsie". Gdy otworzyliśmy już wszystkie paczki pani Marzena aż usiadła z wrażenia i powiedziała: "Nie myślałam, że jeszcze w życiu spotka mnie tyle dobra od innych. Była ogromnie wzruszona... Podobnie dzieci: Patryk złapał się za głową, widząc, że dostał upragniony pistolet. Oliwia cieszyła się z Elzy i Anny z Krainy lodu, a najmniejsza Amelka od razu chciała wsiąść na swój rowerek. Niesamowite było to, jak rodzina dzieliła się radością, otwierając prezenty! Patryk wynajdywał prezenty dla mamy. Sam też cieszył się bardzo z otrzymanych słodyczy. W pokoju wypełnionym szczelnie paczkami czuć było niezwykłą atmosferę głębokiego wzruszenia. Mama najbardziej ucieszyła się z piecyka, powiedziała, że dzieci będą miały ciepło w święta. Dzieciaki cieszyła sama możliwość rozpakowania tylu prezentów.Na koniec po rozpakowaniu paczek powiedzieliśmy p. Marzenie, że to jeszcze nie wszystko bo mamy dla niej 2 tony węgla na zimę. Zaniemówiła. |
| Co chce Państwu przekazać wolontariusz: |
| Chciałbym podziękować za współpracę będącą samą przyjemnością. |
| Co chce Państwu powiedzieć od siebie rodzina: |
|
Dziękujemy z całego serca.
|
Anna Magiera
