Stefan Rowecki - (1895-1944), pseudonimy Grot, Grabica, Rakoń, Kalina. Generał dywizji Wojska Polskiego. Urodził się 25.XII.1895 w Piotrkowie Trybunalskim. Był uczniem I LO im. Bolesława Chrobrego w tym mieście. Przed I wojną światową członek konspiracyjnego harcerstwa. Od 1913 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. W czasie I wojny światowej w Legionach Piłsudskiego, oficer i dowódca plutonu, następnie 5 pułku piechoty I Brygady. Ciężko ranny w jednej z największych bitew na terenach polskich (pod Kostiuchnówką). Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. W 1918 roku w Polskiej Sile Zbrojnej, był m.in. instruktorem w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, następnie w Wojsku Polskim. W latach 1919-1920 walczył w wojnie polsko - bolszewickiej, m.in. jako szef Oddziału II Frontu Południowo - Wschodniego i Grupy Uderzeniowej generała Edwarda Rydza Śmigłego. W okresie międzywojennym na różnych stanowiskach w armii. W latach 1921-1926 oficer Biura Ścisłej Rady Wojennej i szef wydziału naukowo-wydawniczego Wojskowego Instytutu Naukowo Wydawniczego. W latach 1926-1930 był I oficerem inspektoratu armii generała Józefa Rybaka. W latach 1930-1935 był dowódca 55 pułku piechoty w Lesznie, a od 1935 do 1938 dowódca brygady Korpusu Ochrony Pogranicza "Podole" w Czortkowie. Od 1938 do 1939 dowódca piechoty dywizyjnej w 2 dywizji piechoty Legionów w Kielcach. W czerwcu 1939 otrzymał polecenie zorganizowania Warszawskiej Brygady Pancerno - Motorowej, którą dowodził we wrześniu 1939. Został zamordowany w obozie Sachsenhausen około 2.VIII.1944 roku, prawdopodobnie przez uderzenie młotkiem w tył głowy.
